Levensbeschouwing en econonomie

Waarom economie? Axcent draait de vraag om: waarom niet?

De materiële kant van de economie heeft zo'n ingrijpende invloed op ons dagelijkse leven dat we ons, omgekeerd, kunnen afvragen: hoe komt het toch dat religieuze en levensbeschouwelijke tradities doorgaans zo weinig standpunt innemen over een sociaal-economisch systeem dat mee de oorzaak is van schreeuwende ongelijkheid, armoede onder de working poor, alleenstaande vrouwen en bejaarden die het met een mensonwaardige uitkering moeten stellen, gebrekkige huisvesting, uit de pan swingende jeugdwerkloosheid, op de vlucht gedreven asielzoekers en ongeziene roofbouw op natuur en klimaat? Een interlevensbeschouwelijke dialoog die doof en blind blijft voor de tallozen die financieel en maatschappelijk uit de boot vallen, verliest een groot stuk van haar legitimiteit.

Voor Axcent is er een tweede, niet minder dringende reden om zich met economie te bemoeien. De economie heeft ook een immateriële kant die bepalend is voor menselijke zingeving. Sterker nog: zonder dat ze daar openlijk voor uitkomt, is de hedendaagse economie zélf geloofsovertuiging geworden. Onder het vernis van een technisch en neutraal betoog legt ze een mens- en wereldbeeld op dat in strijd is met waarden en aspiraties van alle grote tradities.

In één woord: economie is veel te belangrijk om in handen te laten van technici en specialisten en moet, weg uit het selecte en besloten clubje opinie- en beleidsmakers, als inzet van democratisch overleg teruggeven worden aan de samenleving. Een belangrijke groep spelers in die samenleving zijn de religieuze en levensbeschouwelijke gemeenschappen. Ook zij hebben recht en plicht van spreken over richting en organisatie van een sociaal-economisch beleid op mensenmaat.

"Als niet-economisten met een religieuze of levensbeschouwelijke overtuiging die een humane boodschap voorstaat, hebben we daarom het recht en de plicht om ons met economie bezig te houden. "(Uit een tussentijds rapport van de raad van bestuur)

Daarom organiseerde Axcent in 2014 en 2015 een reeks gesprekken in eigen schoot tussen leden van de pluralistisch samengestelde raad van bestuur. De deelnemers werden niet verondersteld hun traditie of achterban te "vertegenwoordigen" en hadden, bewogen door hun eigen levensbeschouwelijke gevoeligheid, een unieke vrijheid van denken en spreken.