Op zaterdag 18 februari trokken we naar Limburg, naar de kampplaats van de jongeren van KAJ de MUG. KAJ de MUG is een vrijwilligersgroep voor en door jonge vluchtelingen en nieuwkomers tussen 15 en 25 jaar. Twee uur lang werden de jongeren ondergedompeld in de wereld van het Theatre of the Oppressed.
Op de kamplaats aangekomen werden we enthousiast en warm onthaald door de jongeren van KAJ de MUG. Maar liefst dertig jongeren waren er samen op weekend.
Het doel van onze activiteit was aan de hand van een aantal oefeningen de jongeren laten kennismaken met de methode van Theatre of the Oppressed.
Omdat een aantal van onze voorbereide theateroefeningen fysiek contact vergden, vonden we het belangrijk te peilen naar de mate waarin de deelnemers zich comfortabel voelden bij fysiek contact. Wie zich comfortabel voelde om elkaar aan te raken kon een stap naar voren zetten, wie zich een beetje comfortabel voelde bleef staan en wie helemaal niet comfortabel was deed een stap naar achter.
We gingen van start met een aantal opwarmers, om de energie erin te krijgen maar ook om ervoor te zorgen dat de deelnemers van de groep elkaar leerden aanvoelen. We begonnen met een wandeloefening om de ruimte te verkennen en zich bewust te worden van de eigen plek in de ruimte. De groep probeerde elkaar aan te voelen, door simultaan te vertragen, versnellen, stoppen en opnieuw te beginnen wandelen zonder dat er verbaal kon worden gecommuniceerd. Daarna kreeg de groep de opdracht om een aantal ballonnen in de lucht te houden, ook zonder verbaal te communiceren.
Daarna was het tijd voor expressie oefeningen, waarbij de jongeren moesten nadenken over welke waarden ze belangrijk vinden, deze laten uitbeelden door een partner waarmee ze een duo vormde en ook gevoelens en emoties van de ander trachtten uit te beelden.
Op het einde van de activiteit werd een korte mondelinge evaluatie gehouden met de jongeren. Op de vraag wat ze geleerd hadden en zouden meenemen kwamen een aantal hele mooie antwoorden: "Dat er altijd wel een uitweg is, ook al denk je dat je vastzit", "Het uitbeelden van de emoties van anderen, zorgt ervoor dat je ze ook echt voelt en beter begrijpt.", "Dat het belangrijk is om elkaar te begrijpen", "Dat we blijkbaar veel waarden delen die we belangrijk vinden.", "Dat het niet gemakkelijk is om zonder te praten elkaar te begrijpen, maar ook zeker niet onmogelijk, het neemt gewoon iets meer tijd."
Met deze mooie evaluatie sloten we de activiteit af. We werden nog uitgenodigd voor de lunch en praatten nog wat gezellig na met een aantal deelnemers, die in de toekomst graag nog verder zouden deelnemen aan de To Believe or Not To Believe activiteiten..
